🐶 ரேபிஸ் நோய் அறிகுறிகள்: செல்லப் பிராணிகள் வைத்திருக்கும் குடும்பங்களுக்கான 2026 முக்கிய வழிகாட்டி

ரேபிஸ் (Rabies) என்பது பாலூட்டிகளை, குறிப்பாக நாய்கள் மற்றும் மனிதர்களைத் தாக்கும் மிகக் கொடிய வைரஸ் நோய்களில் ஒன்றாகும். நாய்களிடம் ரேபிஸ் நோய் அறிகுறிகள் தெரியத் தொடங்கிவிட்டால், இந்த ஆபத்தான நரம்பியல் நோயிலிருந்து மீள்வது கிட்டத்தட்ட அசாத்தியம் என்பதால், செல்லப் பிராணிகள் வைத்திருக்கும் அனைவரும் இதன் அறிகுறிகளைப் புரிந்துகொள்வது மிகவும் முக்கியம். 2026ஆம் ஆண்டிலும், ரேபிஸ் பல உலகப் பகுதிகளில், குறிப்பாகத் தெரு நாய்கள் அதிகமுள்ள பகுதிகளில், பொது சுகாதாரத்திற்கான ஒரு முக்கிய அச்சுறுத்தலாகவே உள்ளது.

இந்த விரிவான வழிகாட்டி ரேபிஸ் பற்றிய குழப்பங்களைத் தீர்க்கும். ரேபிஸ் என்றால் என்ன, அது எவ்வாறு பரவுகிறது, ஆரம்ப மற்றும் பிந்தைய அறிகுறிகள் என்ன, அறிகுறிகள் வெளிப்பட எவ்வளவு காலம் ஆகும் ( incubation period), மனித குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கு உள்ள ஆபத்து என்ன, மற்றும் தொற்று ஏற்பட்டதாகச் சந்தேகித்தால் குடும்பங்கள் எடுக்க வேண்டிய உறுதியான நடவடிக்கைகள் என்ன என்பதைத் தெளிவாகவும் துல்லியமாகவும் விளக்குகிறது.

ரேபிஸ் என்றால் என்ன, அது ஏன் மிகவும் ஆபத்தானது?

ரேபிஸ் என்பது தீவிரமான, கடுமையான வைரஸ் தொற்றாகும். இது குறிப்பாக மத்திய நரம்பு மண்டலத்தை (Central Nervous System – CNS) தாக்குகிறது. இது நாய்கள், காட்டு விலங்குகள் (வௌவால்கள், கீரிகள் போன்றவை), மற்றும் மனிதர்கள் உட்பட அனைத்துப் பாலூட்டிகளின் மூளை மற்றும் தண்டுவடத்தைப் பாதிக்கிறது.

ரேபிஸின் ஆபத்து அதன் நோயியல் அமைப்பில் உள்ளது: ஒருமுறை வைரஸ் மூளையை அடைந்து, நோயின் அறிகுறிகள் வெளிப்படத் தொடங்கிவிட்டால், அதற்குப் பயனுள்ள சிகிச்சையோ அல்லது மருந்தோ இல்லை. இந்த உண்மைதான், தடுப்பூசி மூலம் நோயைத் தடுத்தல், மனிதர்களுக்குப் பாதிப்பு ஏற்பட்டவுடன் உடனடியாகவும் தீவிரமாகவும் தடுப்பு மருந்துகளை எடுத்துக்கொள்வது (PEP), மற்றும் எந்தவொரு சந்தேகத்திற்கிடமான பாதிப்புக்குப் பிறகும் உடனடியாகச் செயல்படுவது ஆகியவை ஒரு உயிரைக் காப்பாற்றுவதற்கான ஒரே வழி என்பதை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது.

நாய்களுக்கு ரேபிஸ் எவ்வாறு பரவுகிறது?

பொதுவாக, பாதிக்கப்பட்ட விலங்கின் உமிழ்நீர் (Saliva) மூலம் நாய்களுக்கு ரேபிஸ் வைரஸ் பரவுகிறது.

• கடி காயம்: இதுவே மிகவும் பொதுவான வழி. பாதிக்கப்பட்ட விலங்கின் பற்கள் தோலைக் கிழித்து, வைரஸ் நிறைந்த உமிழ்நீரை உடலுக்குள் செலுத்துகின்றன.
• உமிழ்நீர் கலப்படம்: பாதிக்கப்பட்ட உமிழ்நீர் ஒரு திறந்த காயம், புதிய கீறல் அல்லது நேரடியாக சளி சவ்வுகளுடன் (கண்கள், மூக்கு, வாய்) தொடர்பு கொண்டாலும் தொற்று ஏற்படலாம்.

வைரஸ் உடலுக்குள் நுழைந்தவுடன், அது நரம்பு முனைகளுடன் ஒட்டிக்கொண்டு, மெதுவாகவும் திட்டவட்டமாகவும் புற நரம்புகள் வழியாக மூளையை நோக்கிப் பயணிக்கத் தொடங்குகிறது. இந்த மெதுவான முன்னேற்றமே, நோயின் அறிகுறிகள் வெளிப்பட நீண்ட காலம் ஆவதற்கும், அதன் மாறுபட்ட இன்குபேஷன் காலத்திற்கும் காரணமாகும்.

நாய்களுக்கு அறிகுறிகள் தெரிய எவ்வளவு காலம் ஆகும்? (இன்குபேஷன் காலம்)

நாய் பாதிக்கப்படுவதற்கும், நோயின் முதல் அறிகுறிகள் தெரிவதற்கும் இடையேயுள்ள கால தாமதம் இன்குபேஷன் காலம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இந்த கால அளவு மிகவும் மாறுபடும், இது நோயைக் கண்காணிப்பதைச் சவாலாக ஆக்குகிறது.

• நாய்களில் பொதுவான காலம்: பொதுவாக 2 வாரங்கள் முதல் 3 மாதங்கள் வரை இருக்கும்.
• அசாதாரண காலம்: அரிதான சந்தர்ப்பங்களில், சில நாட்களில் அறிகுறிகள் தோன்றலாம் அல்லது ஆறு மாதங்கள் அல்லது அதற்கும் மேலாக கூட ஆகலாம்.

இன்குபேஷன் காலத்தின் நீளத்தைப் பல காரணிகள் பாதிக்கின்றன:

• கடிபட்ட இடம்: மூளைக்கு அருகில் உள்ள கடி காயங்கள் (எ.கா., தலை, முகம் அல்லது கழுத்தில்) பொதுவாக விரைவான அறிகுறிகளை ஏற்படுத்தும், ஏனெனில் வைரஸ் பயணிக்க வேண்டிய தூரம் குறைவாகும்.
• வைரஸின் அளவு: தீவிரமான கடியின் மூலம் செலுத்தப்படும் அதிகப்படியான வைரஸ் அளவு, செயல்முறையை விரைவுபடுத்தலாம்.
• நாயின் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி: நாயின் பொது ஆரோக்கியம் மற்றும் நோய் எதிர்ப்பு அமைப்பு.
• தடுப்பூசி வரலாறு: ஏற்கனவே தடுப்பூசி போடப்பட்ட நாய்கள், பூஸ்டர் டோஸ் தவறி இருந்தாலும், தடுப்பூசி போடப்படாத விலங்குகளை விட நீண்ட அல்லது மாறுபட்ட இன்குபேஷன் காலத்தைக் கொண்டிருக்கலாம்.

இந்த அறிகுறியற்ற கட்டம்தான், ஒரு நாய் பாதிக்கப்பட்ட பிறகு வாரங்கள் அல்லது மாதங்கள் கூட முற்றிலும் சாதாரணமாகவும் ஆரோக்கியமாகவும் தோற்றமளிக்கக் காரணமாகிறது, ஆனால் அதே நேரத்தில் வைரஸ் மூளையை நோக்கி ஆபத்தான முறையில் வேலை செய்து கொண்டிருக்கிறது.

நாய்களில் ரேபிஸின் ஆரம்ப அறிகுறிகள் (முதல் நிலை)

முதல் நிலை, அல்லது ப்ரோட்ரோமல் நிலை, குறுகிய காலமே நீடிக்கும் (பொதுவாக 2 முதல் 3 நாட்கள்). இது அடையாளம் காண மிகவும் முக்கியமான ஆனால் சவாலான கட்டமாகும், ஏனெனில் அறிகுறிகள் பொதுவாக மற்ற சிறிய நோய்கள் அல்லது மன அழுத்தத்துடன் குழப்பப்படலாம்.

பொதுவாகக் காணப்படும் ஆரம்ப அறிகுறிகள்:

• திடீர் நடத்தையில் மாற்றம்: இயல்பான மனநிலையில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க மாற்றம். பொதுவாகப் பழகும் நாய் திடீரென அசாதாரணமாக வெட்கப்படுதல், பதட்டப்படுதல் அல்லது எரிச்சலடைதல். இதற்கு நேர்மாறாக, ஒதுங்கி இருக்கும் நாய் அசாதாரணமாக பாசத்துடனோ அல்லது ஒட்டிக்கொண்டோ இருக்கலாம்.
• அசாதாரண பயம் அல்லது அமைதியின்மை: நாய் அமைதியற்று இருக்கலாம், இருண்ட இடங்களில் ஒளிந்து கொள்ளலாம் அல்லது காரணமின்றி பதட்டத்தின் அறிகுறிகளைக் காட்டலாம்.
• பதட்டம்/எரிச்சல்: காரணமின்றி எரிச்சல் அதிகரிப்பது அல்லது பொதுவாக அமைதியாக இருக்கும்போது கடிக்க அல்லது உறும முயற்சிப்பது.
• நுட்பமான உடல் அறிகுறிகள்: லேசான காய்ச்சல், பசியின்மை (anorexia), வாந்தி அல்லது வயிற்றுப்போக்கு.
• கடிபட்ட இடத்தைச் சூப்புதல்/கடித்தல்: நாய் ஆரம்பத்தில் கடிபட்ட இடத்தை மீண்டும் மீண்டும் சூப்புதல், கடித்தல் அல்லது சொறிதல்.
• புலன் உணர்திறன்: திடீர் ஒளி, ஒலி அல்லது தொடுதலுக்கு அசாதாரணமான அதிகப்படியான எதிர்வினை.

இந்த அறிகுறிகள் முதலில் தீவிரமாகத் தெரியாததால், பெரும்பாலான உரிமையாளர்கள் இவற்றைப் புறக்கணித்து, இதைச் சாதாரண மன அழுத்தம் அல்லது வயிறு சரியில்லை என எண்ணி விடுகின்றனர்.

நாய்களில் ரேபிஸ் நோயின் விரைவான கால அட்டவணை

ரேபிஸ் பொதுவாக மூன்று தனித்துவமான, ஆனால் சில சமயங்களில் ஒன்றிணைந்த நிலைகளில் முன்னேறுகிறது.

நிலை	முக்கிய அறிகுறிகள்	நீடிக்கும் காலம்	ஆபத்து நிலை
ஆரம்ப (Prodromal)	நடத்தையில் மாற்றம், காய்ச்சல், பதட்டம், கடித்த இடத்தில் அரிப்பு.	2–3 நாட்கள்	அதிகம் (நுட்பமானது, பெரும்பாலும் கவனிக்கப்படுவதில்லை)
கிளர்ச்சி (Furious)	தீவிர ஆக்ரோஷம், கடித்தல், திசைத்திருப்பி நடத்தல், எச்சில் வடிதல்.	1–7 நாட்கள்	மிக அதிகம் (தொற்று பரவும் ஆபத்து அதிகம்)
பக்கவாதம் (Silent)	பலவீனம், எச்சில் வடிதல், விழுங்க முடியாமை, பக்கவாதம், கோமா.	1–10 நாட்கள்	மரணம் நிச்சயம் (பெரும்பாலும் மூச்சுத்திணறல் எனத் தவறாகக் கண்டறியப்படுகிறது)

நாய்களில் ரேபிஸின் அறிகுறிகள் (கிளர்ச்சி நிலை – “உக்கிரமான ரேபிஸ்”)

பொதுவாக ஒன்று முதல் ஏழு நாட்கள் வரை நீடிக்கும் இந்தக் கட்டம் மிகவும் பிரபலமானது மற்றும் ஆபத்தானது. இது நாயின் மனநிலை மற்றும் அசைவு கட்டுப்பாட்டைப் பாதிக்கும் கடுமையான நரம்பியல் குறைபாட்டால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது.

பொதுவான அறிகுறிகள்:

• திடீர், தீவிர ஆக்ரோஷம்: நாய் அதிக அளவில் கிளர்ச்சியுற்று, மக்கள், மற்ற விலங்குகள் அல்லது உயிரற்ற பொருட்கள் (எ.கா., தளபாடங்கள், சங்கிலிகள்) என எதையும் எந்தக் காரணமும் இல்லாமல் கடிக்கவோ, தாக்கவோ அல்லது உறுமவோ செய்யும்.
• கடித்தல் மற்றும் உறுப்பைக் கடித்தல்: தொடர்ந்து கடிக்க அல்லது மெல்லும் தூண்டுதல், இது சுயமாகவே உடம்பைக் கடித்துக் காயப்படுத்துவதற்குக் காரணமாகலாம்.
• வாயில் நுரை தள்ளுதல் (Hypersalivation): விழுங்க இயலாமை (dysphagia) மற்றும் அதிக உமிழ்நீர் சுரப்பு ஆகியவற்றால் இது ஏற்படுகிறது, இதனால் வாய் ‘நுரைப்பது’ போல் தோன்றுகிறது.
• தண்ணீரைக் கண்டு பயப்படுதல் (Hydrophobia): குடிக்க முயற்சிக்கும்போது தொண்டைத் தசைகளில் ஏற்படும் பிடிப்புகள் காரணமாக, நாய் தண்ணீரைக் கண்டு அஞ்சுகிறது.
• திசை அறியாமை மற்றும் அலைந்து திரிதல்: நாய் குழப்பமடைந்து, மனிதர்கள் அல்லது இயற்கை எதிரிகள் பற்றிய பயத்தை இழந்து, நீண்ட தூரம் இலக்கின்றி அலையலாம்.
• திடீர் வலிப்பு (Seizures) மற்றும் தள்ளாட்டம்: கட்டுப்பாடற்ற தசையின் அசைவுகள், ஒருங்கிணைப்பு இல்லாமை (ataxia), மற்றும் பொதுவான பலவீனம் ஆகியவை இறுதியில் வலிப்பு மற்றும் மரணத்தை நோக்கிச் செல்கின்றன.

இந்தக் கட்டத்தில், நாயின் நடத்தை கணிக்க முடியாததாகவும், மிகவும் ஆபத்தானதாகவும் இருக்கும், மேலும் அதன் உமிழ்நீருடன் தொடர்பு கொள்ளும் எவருக்கும் ரேபிஸைப் பரப்பும் அபாயம் மிக அதிகமாகும்.

பக்கவாதம் (மௌன) ரேபிஸ்

ரேபிஸ் பாதித்த அனைத்து நாய்களும் ஆக்ரோஷமான, ‘உக்கிரமான’ வடிவத்தை உருவாக்குவதில்லை. சில நாய்களுக்கு பக்கவாதம் ரேபிஸ் (Paralytic Rabies, பெரும்பாலும் ‘மௌன ரேபிஸ்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது) உருவாகிறது, இதில் ஆக்ரோஷம் குறைவாகவோ அல்லது இல்லாமலோ இருக்கும். இந்த வடிவத்தைக் கண்டறிவது மிகவும் கடினம் மற்றும் பெரும்பாலும் தவறாகக் கண்டறியப்படுகிறது.

பக்கவாதம் ரேபிஸுடன் தொடர்புடைய அறிகுறிகள்:

• முன்னேறும் பலவீனம்: பொதுவாகப் பின் கால்களில் தொடங்கும் பலவீனம் உடலின் முன்பகுதிக்கு படிப்படியாக நகரும்.
• நிற்பது அல்லது நடப்பதில் சிரமம்: நாய் பலவீனமாகத் தோன்றலாம், தடுமாறலாம் அல்லது தள்ளாடலாம்.
• தாடை தொங்கி இருத்தல் (Dropped Jaw): முக மற்றும் தொண்டைத் தசைகளின் பக்கவாதம் கீழ் தாடையைத் தொங்கச் செய்கிறது, இதனால் நாய் வாயை மூட முடியாது.
• விழுங்க இயலாமை (Dysphagia): இது நாய் சாப்பிடுவதையோ அல்லது குடிப்பதையோ தடுக்கிறது மற்றும் ஒரு தனித்துவமான, நிலையான உமிழ்நீர் வடியச் செய்கிறது. இது மௌன ரேபிஸின் மிகவும் ஆபத்தான சிறப்பியல்பு, ஏனெனில் விழுங்கப்படாத, பாதிக்கப்பட்ட உமிழ்நீர் தொடர்ந்து வடிகிறது.
• மூச்சுத் திணறல் எனத் தவறாகக் கண்டறிதல்: விழுங்க இயலாமை மற்றும் தொங்கிய தாடை ஆகியவற்றை உரிமையாளர்கள் பெரும்பாலும் தொண்டையில் ஏதோ அடைபட்டுள்ளது என்று தவறாகப் புரிந்துகொள்கிறார்கள். நாயின் வாயைச் சோதிக்க முயற்சிப்பது மிகவும் ஆபத்தானது, ஏனெனில் இது பாதிக்கப்பட்ட உமிழ்நீருடன் நேரடித் தொடர்புக்கு உத்தரவாதம் அளிக்கிறது.
• படிப்படியான பக்கவாதம்: பக்கவாதம் சுவாசக் கஷ்டத்திற்கு முன்னேறி, இறுதியாகச் சுவாசக் கோளாறு, கோமா மற்றும் மரணத்திற்கு வழிவகுக்கும்.

இந்த வடிவம் சமமாக ஆபத்தானது மற்றும் உடனடியாக எச்சரிக்கை தேவைப்படுகிறது, ஏனெனில் ஆக்ரோஷம் இல்லாதது தவறான பாதுகாப்பு உணர்வைத் தரும்.

நாய்களில் ரேபிஸின் முதல் அறிகுறிகள் என்ன? (உற்று நோக்குதல்)

நாய்களில் ரேபிஸின் முதல் அறிகுறிகள் பொதுவாக உடல் அறிகுறிகளை விட (எ.கா., எச்சில் வடிதல் அல்லது பக்கவாதம்) நடத்தை சார்ந்தவையாகவே இருக்கும்.

குடும்ப உறுப்பினர்கள் கவனிக்க வேண்டிய அறிகுறிகள் இவை:

• திடீர் பய உணர்வு: முன்பு சமூகமாக இருந்த ஒரு விலங்கு திடீரெனப் பின்வாங்குகிறது, ஒளிந்து கொள்கிறது அல்லது பழக்கமானவர்களைப் பார்த்து பயத்தைக் காட்டுகிறது.
• அசாதாரண பாசம் அல்லது ஒட்டிக்கொள்ளும் தன்மை: இதற்கு நேர்மாறாக, சுதந்திரமாக இருந்த ஒரு நாய் திடீரென்று அதிகப்படியான, அசாதாரண கவனிப்பைத் தேடுவது அல்லது ஒட்டிக்கொள்வது.
• அமைதியின்மை/கிளர்ச்சி: குறிப்பாக இரவில், படுத்துக்கொள்ள முடியாமல், உலாவுதல் அல்லது அசாதாரண அமைதியின்மை.
• ஒலி: காரணமில்லாத அழுகை, முணுமுணுத்தல் அல்லது வினோதமான சத்தம் போடுதல்.

இந்த லேசான அறிகுறிகள் மூளையின் செயல்பாட்டை வைரஸ் பாதிக்கத் தொடங்கியதற்கான ஆரம்ப குறிகாட்டிகள் ஆகும், மேலும் ஏதேனும் அறியப்பட்ட அல்லது அறியப்படாத வெளிப்பாடு (எ.கா., தெரு விலங்குடன் சண்டை, அல்லது வௌவாலுடன் தொடர்பு) இருந்திருந்தால் உடனடியாகச் சந்தேகம் எழ வேண்டும்.

மனிதர்களுக்கு ரேபிஸ் அறிகுறிகள் (குடும்பங்களுக்கு முக்கியமானது)

மனிதர்களுக்கு அவர்களின் நாய்க்கு நோய் இருப்பதால் நேரடியாக ரேபிஸ் வராது. பாதிக்கப்பட்ட விலங்கின் உமிழ்நீருடன் நேரடித் தொடர்பு ஏற்பட்டால் மட்டுமே தொற்று ஏற்படுகிறது:

• கடித்தல் அல்லது கீறல்: தொற்றுக்கான முதன்மை வழி.
• கலப்படம்: ஏற்கனவே இருக்கும் திறந்த வெட்டு அல்லது காயத்தில் உமிழ்நீர் நுழைதல்.
• சளி சவ்வுகள்: உமிழ்நீர் நேரடியாகக் கண்கள், மூக்கு அல்லது வாயைத் தொடுதல்.

மனிதர்களில் இன்குபேஷன் காலம் வாரங்கள் முதல் பல வருடங்கள் வரை இருக்கலாம், ஆனால் பொதுவாக 1-3 மாதங்கள் ஆகும்.

மனித ரேபிஸ் அறிகுறிகள்

ஆரம்ப அறிகுறிகள் (பொதுவானவை)	காய்ச்சல், தலைவலி, பொதுவான உடல்நலக்குறைவு, சோர்வு, குமட்டல், வாந்தி.
குறிப்பிட்ட உள்ளூர் அறிகுறி	ஆரம்பத்தில் கடித்த இடத்தில் கூச்ச உணர்வு, அரிப்பு, எரிச்சல் அல்லது வலி (paresthesia) – காயம் குணமடைந்திருந்தாலும் கூட.
பிந்தைய/நரம்பியல் அறிகுறிகள்	பதட்டம், குழப்பம், கிளர்ச்சி, விழுங்குவதில் சிரமம் (நீர் பயத்திற்கு வழிவகுக்கும் – Hydrophobia), தசை பிடிப்புகள், மாயத்தோற்றங்கள், பகுதி பக்கவாதம், மற்றும் இறுதியில் கோமா/மரணம்.

மனிதர்களுக்கு மருத்துவ அறிகுறிகள் தோன்றியவுடன், ரேபிஸ் கிட்டத்தட்ட 100% மரணம் விளைவிப்பதாகும். காயத்தை உடனடியாகவும் முழுமையாகவும் கழுவுதல் மற்றும் பிந்தைய-பாதிப்பு தடுப்பு மருந்துகளை (PEP) எடுத்துக்கொள்வது மட்டுமே நோயைத் தடுப்பதற்கான வழியாகும்.

நாய்க்கு ரேபிஸ் இருக்கலாம் என்று சந்தேகித்தால் என்ன செய்ய வேண்டும்?

ஒரு நாய் ரேபிஸைப் பரிந்துரைக்கும் அசாதாரண அறிகுறிகளைக் காட்டினால், அல்லது ரேபிஸ் உள்ளதாகத் தெரிந்த விலங்குக்கு வெளிப்பட்டிருந்தால், மனித உயிர்களைப் பாதுகாக்க உடனடி நடவடிக்கை கட்டாயமாகும்.

• வெற்று கைகளால் நாயைத் தொட வேண்டாம்.
• நாயைப் பாதுகாப்பாகத் தனிமைப்படுத்துங்கள்: விலங்கை யாரும், குறிப்பாகக் குழந்தைகளோ அல்லது முதியவர்களோ, அதனுடன் அல்லது அதன் உமிழ்நீருடன் தொடர்பு கொள்ள முடியாத பாதுகாப்பான, தப்பிக்க முடியாத இடத்தில் (எ.கா., பாதுகாப்பான கூண்டு அல்லது பூட்டப்பட்ட அறை) அடைத்து வைக்கவும்.
• தொலைவில் இருங்கள்: நெருங்கிய தொடர்பைத் தவிர்க்கவும். அதன் உமிழ்நீர், சிறுநீர் மற்றும் மலம் அனைத்தும் தொற்றுக்குரியவை என்று கருதுங்கள்.
• நிபுணர்களைத் தொடர்பு கொள்ளவும்: உடனடியாக ஒரு தகுதிவாய்ந்த கால்நடை மருத்துவர் மற்றும் உள்ளூர் விலங்கு சுகாதார அதிகாரி அல்லது பொது சுகாதாரத் துறையை அழைக்கவும். கண்காணிப்பு அல்லது தேவையான தனிமைப்படுத்துதல் குறித்து அவர்களின் வழிமுறைகளைத் துல்லியமாகப் பின்பற்றவும்.
• வீட்டு சிகிச்சை அல்லது கருணைக்கொலை செய்ய முயற்சிக்க வேண்டாம்: இந்த நடவடிக்கைகள் பாதுகாப்பு மற்றும் சரியான நெறிமுறையை உறுதிப்படுத்தக் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட சூழலில் நிபுணர்களால் மட்டுமே கையாளப்பட வேண்டும்.

நாய் கடித்த பிறகு என்ன செய்ய வேண்டும் (குடும்ப பாதுகாப்பு வழிகாட்டி)

கடித்த பிறகு அல்லது பாதிப்புக்குப் பிறகு உடனடியாகவும் தீவிரமாகவும் செயல்படுவது முக்கியம் மட்டுமல்ல – அது உயிருக்கும் மரணத்திற்கும் உள்ள வித்தியாசமாகும்.

உடனடியாகச் செயல்படுவதால் கிடைக்கும் நன்மைகள்	புறக்கணிப்பதாலோ அல்லது தாமதிப்பதாலோ ஏற்படும் தீமைகள்
ரேபிஸ் தடுக்கப்படலாம்: அறிகுறிகள் தோன்றுவதற்கு முன் பிந்தைய-பாதிப்பு தடுப்பு மருந்துகள் (PEP) மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும்.	மரணம் நிச்சயம்: அறிகுறிகள் தொடங்கியவுடன், மனித பாதிக்கப்பட்டவருக்கு மரண ஆபத்து கிட்டதட்ட உறுதியாகிவிடும்.
மனித உயிரைக் காப்பாற்றும்: உடனடியாகக் கழுவுதல் மற்றும் மருத்துவ கவனிப்பு உயிர் பிழைப்பதை உறுதி செய்கிறது.	அமைதியான முன்னேற்றம்: தொற்று அமைதியாக முன்னேறுகிறது, தவறான பாதுகாப்பு உணர்வைத் தருகிறது.
பதற்றத்தைக் குறைக்கும்: தேவையான அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் எடுத்தீர்கள் என்பதை அறிவது பயத்தைத் தணிக்கும்.	குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கு ஆபத்து: தாமதங்கள் முழு குடும்பத்திற்கும் மேலும் பாதிப்பு ஏற்படும் அபாயத்தை அதிகரிக்கின்றன.

குடும்பம்/நண்பர்கள் சோதனை நெறிமுறை (கடித்த பிறகு):

1. உடனடியாகக் கழுவுதல் (15 நிமிடங்கள்): மிக முக்கியமான முதல் படி. காயத்தை சோப்பு மற்றும் ஓடும் குழாய் நீரில் குறைந்தது 15 நிமிடங்களுக்குத் தீவிரமாகக் கழுவவும். இது முடிந்தவரை அதிக வைரஸை உடல்ரீதியாக அகற்றுகிறது அல்லது செயலிழக்கச் செய்கிறது.
2. கிருமி நாசினி: கிடைத்தால் ஒரு கிருமி நாசினியை (எ.கா., அயோடின், ஆல்கஹால், அல்லது போவிடன்-அயோடின்) பயன்படுத்துங்கள்.
3. மருத்துவ கவனிப்பை நாடுங்கள் (தாமதமின்றி): உடனடியாக அவசர சிகிச்சை அறை அல்லது மருத்துவரிடம் செல்லவும். காயம் ஒரு நாய் கடி/பாதிப்பு என்று அவர்களுக்குத் தெரிவிக்கவும்.
4. மருத்துவ ஆலோசனையைப் பின்பற்றுங்கள்: டெட்டனஸ் ஊசிகள் மற்றும் ரேபிஸ் பிந்தைய-பாதிப்பு தடுப்பு (PEP) திட்டம் (இது தொடர்ச்சியான ஊசிகளை உள்ளடக்கியது) பற்றிய மருத்துவரின் அறிவுறுத்தல்களைக் கண்டிப்பாகப் பின்பற்றுங்கள். நாய் ஆரோக்கியமாகத் தோன்றினாலும் இது பொருந்தும்.

தடுப்பூசி போடப்பட்ட நாய்களுக்கு ரேபிஸ் வர முடியுமா?

ரேபிஸ் தடுப்பூசி பாதுகாப்பிற்கான சிறந்த கருவியாக இருந்தாலும், எந்தத் தடுப்பூசியும் 100% பாதுகாப்பை அளிப்பதில்லை. ஆபத்து கணிசமாகக் குறைகிறது, ஆனால் முற்றிலும் அகற்றப்படவில்லை.

தடுப்பூசி போடப்பட்ட நாய்க்கு நோய் வர அனுமதிக்கும் காரணிகள்:

• பூஸ்டர் டோஸ்கள் தவறுதல்: தேவையான ஆண்டு அல்லது மூன்று ஆண்டு பூஸ்டர் அட்டவணையைப் பராமரிக்கத் தவறுதல்.
• தடுப்பூசியை முறையற்ற முறையில் சேமித்தல்: தடுப்பூசி தவறாகக் கையாளப்பட்டால் அல்லது சேமிக்கப்பட்டால், அதன் வீரியம் சமரசம் செய்யப்படலாம்.
• பலவீனமான நோய் எதிர்ப்பு சக்தி: ஒரு சிறிய சதவீத விலங்குகள் தடுப்பூசி போட்டும் போதுமான நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை உருவாக்காமல் இருக்கலாம்.
• மிகப்பெரிய பாதிப்பு: மிகக் கடுமையான கடி ஒரு பெரிய வைரஸ் சுமையைச் செலுத்துதல்.

முக்கியமாக, தடுப்பூசி போடப்பட்ட நாய் சம்பந்தப்பட்ட எந்தவொரு கடி சம்பவத்தையும் தீவிரமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும், ஏனெனில் பரவும் வாய்ப்பு குறைவாக இருந்தாலும், அது உள்ளது.

2026 ஆம் ஆண்டிலும் ரேபிஸ் ஏன் இன்னும் ஒரு அபாயமாக உள்ளது?

பல தசாப்தங்களாகக் கல்வி மற்றும் தடுப்பூசி திட்டங்கள் இருந்தபோதிலும், ரேபிஸ் உலகளவில் ஒரு அச்சுறுத்தலாகவே உள்ளது.

• அதிக தெரு விலங்கு மக்கள் தொகை: பல பகுதிகளில், தடுப்பூசி போடப்படாத தெரு நாய்கள், பூனைகள் மற்றும் வனவிலங்குகள் (எ.கா., வௌவால்கள், கீரிகள்) வைரஸை சுற்றுச்சூழலுக்குத் தொடர்ந்து அறிமுகப்படுத்தும் நீர்த்தேக்கங்களாகச் செயல்படுகின்றன.
• குறைந்த தடுப்பூசி பாதுகாப்பு: சில சமூகங்களில், செலவு, தளவாடங்கள் அல்லது விழிப்புணர்வு இல்லாமை காரணமாக, தடுப்பூசி பாதுகாப்பு போதிய அளவில் இல்லை.
• தாமதமான அறிக்கை: தனிமைப்படுத்துதல் அல்லது சிகிச்சைச் செலவுக்கு பயந்து குடும்பங்கள் பெரும்பாலும் கடி சம்பவங்களை மறைக்கின்றன அல்லது தாமதமாகப் புகாரளிக்கின்றன, இது நாய்க்கும் மனித பாதிக்கப்பட்டவருக்கும் ஆபத்தை விளைவிக்கிறது.
• பொறுப்பின்மை: ஒரு பிராந்தியத்தில் ரேபிஸ் அகற்றப்பட்டுவிட்டது என்ற தவறான நம்பிக்கை, அத்தியாவசிய பூஸ்டர் தடுப்பூசிகள் மற்றும் செல்லப் பிராணி மேற்பார்வையில் குறைவுக்கு வழிவகுக்கிறது.

ரேபிஸ் தடுப்பு, அசைக்க முடியாத பொதுக் கல்வி, பொறுப்பான செல்லப் பிராணி உரிமையாளர் (தடுப்பூசி) மற்றும் கடிக்குப் பிறகு உடனடி, தீர்க்கமான நடவடிக்கையைப் பொறுத்தது.

நாய்களில் ரேபிஸ் எவ்வாறு உறுதிப்படுத்தப்படுகிறது?

ரேபிஸ் உள்ளதா என்று சோதிக்க, நாயில் இருக்கும்போதே துல்லியமான, வேகமான சோதனைகள் இல்லை.

• உயிருள்ள விலங்கு சோதனை இல்லை: ரேபிஸை ஒரு எளிய இரத்தப் பரிசோதனை அல்லது ஸ்வாப் மூலம் உயிருள்ள விலங்கில் உறுதிப்படுத்த முடியாது.
• மரணத்திற்குப் பின் உறுதிப்படுத்தல்: உறுதியான உறுதிப்படுத்தலுக்கு வழக்கமாக விலங்கின் மரணம் தேவைப்படுகிறது, அதைத் தொடர்ந்து அதன் மூளை திசுக்களின் ஆய்வகப் பரிசோதனை வைரஸ் இருப்பதை உறுதிப்படுத்தும்.

இந்த உண்மைதான், நாய் அறிகுறிகளை வளர்க்கிறதா என்று உறுதிப்படுத்த, கட்டாயத் தனிமைப்படுத்தல் மற்றும் கண்காணிப்பு காலங்கள் – பாதிப்பு அபாயத்தைக் கையாள்வதற்கான ஒரே நடைமுறை அணுகுமுறையாக அமைகின்றன.

தடுப்பு: ரேபிஸுக்கு எதிரான ஒரே பாதுகாப்பு

தடுப்பு மட்டுமே மரண விளைவைத் தவிர்க்க ஒரே வழி.

நாய் உரிமையாளர்களுக்கு	குடும்பங்கள்/சமூகத்திற்கு
சரியான நேரத்தில், கட்டாயத் தடுப்பூசி: முதன்மை மற்றும் பூஸ்டர் அட்டவணையை (ஆண்டுதோறும் அல்லது மூன்று ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை) கண்டிப்பாகப் பின்பற்றவும்.	குழந்தைகளுக்குக் கற்றுக் கொடுங்கள்: அறிமுகமில்லாத தெரு நாய்கள், பூனைகள் அல்லது வனவிலங்குகளை (குறிப்பாக வௌவால்கள்) அணுகவோ அல்லது தொடவோ கூடாது.
தொடர்பைத் தவிர்க்கவும்: உங்கள் நாய் அறியப்படாத தெரு விலங்குகள் அல்லது வனவிலங்குகளுடன் மேற்பார்வை இல்லாமல் தொடர்பு கொள்ள அனுமதிக்க வேண்டாம்.	ஆக்ரோஷமான விலங்குகளைப் புகாரளிக்கவும்: ஆக்ரோஷமாக அல்லது சந்தேகத்திற்கிடமான முறையில் நடந்துகொள்ளும் தெரு விலங்குகள் குறித்து உடனடியாக உள்ளூர் விலங்கு கட்டுப்பாட்டுக்கு அழைக்கவும்.
வெளியில் மேற்பார்வை: சண்டைகள் அல்லது உணவு தேடுவதைத் தடுக்கப் பொது இடங்களில் நாய்களைப் பட்டையுடன் வைத்துப் பழக்குங்கள்.	காயங்களை மூடி வைக்கவும்: வெளியில் செல்லும்போது ஏதேனும் திறந்த வெட்டுக்கள் அல்லது சிராய்ப்புகள் மூடப்பட்டிருப்பதை உறுதிப்படுத்தவும்.
ஆவணங்களைப் பராமரிக்கவும்: தடுப்பூசி சான்றிதழ்களைக் கையில் வைத்திருக்கவும்.	உடனடி மருத்துவ கவனிப்பை நாடுங்கள்: எந்தக் கடி சம்பவத்திற்குப் பிறகும் எப்போதும் தொழில்முறை மருத்துவ ஆலோசனையைப் பெறவும்.

ரேபிஸ் பற்றிய முக்கியமான தவறான புரிதல்கள்

பொதுப் பாதுகாப்பிற்காகப் பொதுவான கட்டுக்கதைகளைச் சரிசெய்வது முக்கியம்:

• கட்டுக்கதை: ரேபிஸ் வெப்பம் அல்லது உணவால் ஏற்படுகிறது. உண்மை: ரேபிஸ் என்பது உமிழ்நீரால் பரவும் ஒரு வைரஸ் நோய்.
• கட்டுக்கதை: கடித்த பிறகு உடனடியாக ரேபிஸ் அறிகுறிகளைக் காட்டும். உண்மை: அறிகுறிகள் வெளிப்பட வாரங்கள் அல்லது மாதங்கள் ஆகலாம் (இன்குபேஷன் காலம்).
• கட்டுக்கதை: ரேபிஸ் உள்ள எல்லா நாய்களும் வாயில் நுரை தள்ளும் மற்றும் ஆக்ரோஷமாகச் செயல்படும். உண்மை: ‘மௌனமான’ (Paralytic) வடிவம் ஆக்ரோஷம் இல்லாமல் எச்சில் வடிதல் மற்றும் பலவீனத்தை ஏற்படுத்துகிறது.
• கட்டுக்கதை: வீட்டு வைத்தியம் ரேபிஸைக் குணப்படுத்தலாம் அல்லது தடுக்கலாம். உண்மை: வேலை செய்யும் வீட்டு வைத்தியம் எதுவும் இல்லை; உடனடி மருத்துவ PEP மட்டுமே மனித உயிரைக் காப்பாற்றும்.
• கட்டுக்கதை: நாய் நோய்வாய்ப்படுகிறதா என்று பார்க்கக் காத்திருப்பது பாதுகாப்பானது. உண்மை: அறிகுறிகளைப் பார்க்கக் காத்திருப்பது ஆபத்தானது மற்றும் உயிரைக் காக்கும் மனித சிகிச்சையின் சாளரத்தைத் தாமதப்படுத்துகிறது.

செல்லப் பிராணிகள் வைத்திருக்கும் உரிமையாளர்கள் மற்றும் குடும்பங்களுக்கான இறுதிப் பரிந்துரை

ரேபிஸ் என்பது தடுப்பூசி மற்றும் பொறுப்பான நடவடிக்கையால் 100% தடுக்கக்கூடிய ஒரு நோயாகும், ஆனால் அறிகுறிகள் வெளிப்பட்டவுடன் அது கிட்டத்தட்ட 100% மரணம் விளைவிப்பதாகும்.

நாய்களில் ரேபிஸின் முதல் அறிகுறிகளைக் குறிக்கும் நுட்பமான மாற்றங்களை அடையாளம் காணக் கற்றுக்கொள்வது, எந்தவொரு பாதிப்புக்குப் பிறகும் விரைவாகவும் முழுமையாகவும் செயல்படுவது, மற்றும் தடுப்பூசி அட்டவணைகளை விடாமுயற்சியுடன் பராமரிப்பது ஆகியவை உங்கள் அன்பான செல்லப் பிராணிகளை மட்டுமல்லாமல், மிக முக்கியமாக, உங்கள் குடும்ப உறுப்பினர்கள் மற்றும் சமூகத்தின் உயிரையும் பாதுகாக்கின்றன.

2026 ஆம் ஆண்டில், விழிப்புணர்வே ரேபிஸுக்கு எதிரான வலுவான பாதுகாப்பாக உள்ளது. எச்சரிக்கை அறிகுறிகளை அறிவது, நாய்களில் ரேபிஸ் அறிகுறிகள் தெரிய எவ்வளவு காலம் ஆகும் என்பதைப் புரிந்துகொள்வது, மற்றும் பாதிப்புக்குப் பிறகுப் பொறுப்புடன் செயல்படுவது ஆகியவை உயிர்களைக் காப்பாற்ற முடியும். நாய்களில் ரேபிஸ் அறிகுறிகளை ஒருபோதும் புறக்கணிக்கக்கூடாது, ஏனெனில் ஆரம்ப நடவடிக்கை செல்லப் பிராணிகள், குடும்பங்கள் மற்றும் சமூகத்தைப் பாதுகாக்கிறது.